در حالی که مرده ام راه می روم

و این را فقط من می دانم

خیابان ها را  خونِ غریبم لمس می کند

شاید تصویر قدم هایت این جاست

شاید هم درخیابان های دوشنبه! 

شاید هم در مسکو

نمی دانم!

هنوز هم راه می روم

خسته تر از آنم که لحظه ای بایستم

تو هیچ گاه مرا نخواهی دید

همان طور که من هیچ گاه کتانی های تو را ندیدم...

***

Дар ҳоле ки мурдаам, роҳ меравам
Ва инро фақат ман медонам.
Хиёбонҳоро хуни ғарибам ламс мекунад
Шояд тасвири қадамҳоят инҷост
Шояд ҳам дар хиёбонҳои Душанбе
Шояд ҳам дар Маскав.
Намедонам!
Ҳанӯз ҳам роҳ меравам
Хастатар аз онам, ки лаҳзае биистам.
Ту ҳеқгоҳ маро нахоҳи дид
Ҳамон тавр ки ман ҳеқгоҳ катониҳои туро надидам