سلام به شاعر ارجمند و گرامی
(1)
زیباست ، زیباست ، زیبا
و متین و پرمحتوا
فکر می کنم تا به امروز شعری سپید از جناب عالی نخوانده بودم .
فضای حاکم بر این شعر سپید از جهان بینی متفکرانه ای می تراود که از آسمانی بهاری فرود آمده نسیم شمال را همراهی کرده باشد و چهره و چشم هر خواننده با بصیرتی را نوازش دهد . واقعا" موسیقی است .
اسطوره باستانی خیر و شرٌ ...
و شاعری که آگاهانه و هوشمندانه بر فراز سیاهی ها از تباهی ها می سراید ؛ و این همه وقتی ملکوتی می شود که شاعرِ کاملا" آگاه پهنه ی زمین و زمان را طی می کند و به تکرار تاریخ می رسد : به مولانا جلال الدین بلخی در 800 سال پیش و تضمین این مصراع بسیار مشهور از وی که :
« بنمای گل که باغ و گلستانم آرزوست »
و با همزبانی و ستایش مولای رومی است و ستایش به بارگاه ایزد متعال : مناجاتی تام و تمام .
آمٌین ، آمٌین یا ربٌالعالمین .
و از من خواننده ی لذٌت طلب نیز خطاب به هردو شاعر که :
« بگشای لب که قند فراوانم آرزوست »
( ادامه دارد )

کجایید ملودی های دل نشین هستی!
این ملودی های گم شده را پیدا کردن نیاز امروز انسان است تا بتوان به اصالت انسانی خویش رسید ولی
افسوس که به جای این
آواهای خوش آهنگ باید به صدای جاز های غریبه با
با جانمان، گوش فرا دهیم
این صدا ها از شیطان است وآن ملودی ها از رحمان
و.....
مانا باشی

(2)
می بینیم نگاه از بالای خلیفة اللهی شاعر« کویر » بر این زمان و مکان و تمام کژی هائی که زیر پای خود مشاهده می کند ؛ و تکرار
نقد چنین محیط اجتماعی یی جهانی که در جامعه شناسی « جامعه انحراف » خوانده می شود به زبان شعر ، به زبان هنر ، و به این زیبائی :
« برکت ها،پرندگان مهاجر ند،
وتوفیق ها،مرغان بسمل
ولب ها، بی لبخند .
آفتاب از حیرت در شتاب،روزها کوتاه،
وشبهای غفلت،بی دستهای دعا،بلند »
و شعر نه تنها از دل این آب و خاک برخاسته است که به خصوص از دل آب و خاکی که شاعر را احاطه کرده است و به وی لقب « کویر » بخشیده است :
« و دلها در خشکسال کاریزهای سرشک،کویرستانی نژند ».
سرزمین یزد ...
همشهری عزیز و ارجمند :
« والله که شهر بی تو مرا حبس می شود
آوارگی کوه و بیابانم آرزوست »
و من هم ... و به امید آن که همه ی ما از « همرهان سست عناصر » نباشیم که تا کنون نبوده ایم و انشاء الله تبارک و تعالی بعد از آین هم نخواهیم بود .