من از رؤیای شیرینت نگهداری نخواهم کرد    
برای رفتن پروانه ها کاری نخواهم کرد

برو هر جا که میخواهی، برو پشت سرت را هم...
که من اشکی برای دوری ات جاری نخواهم کرد

زمین افتاده بودی و گرفتم دست هایت را
اگر اینبار پیش آید، تو را یاری نخواهم کرد

برایم چای آوردی بدون قند! اما من
برای دشمنم حتی چنین کاری نخواهم کرد

تو از راز دلم گفتی و بردی آبرویم را
بدان من هم برایت آبروداری نخواهم کرد

اگر تا پای دار محکمه بردند جانم را
به جرم کشتن این عشق ... انکاری نخواهم کرد

و خواهم کرد آن کاری که تو با عمر من کردی
تمام لحظه هایت را پر از آری...! نه...! خواهم کرد

...
من و این شعر بیچاره ...
امان از دست چشمانت...
نخواهم های شعرم را نگه­داری نخواهم کرد
...
تو از پیش دلم رفتی و من هم میروم امشب
به سمت خنده های چوبه ی داری ...!