دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

فَدک نامه

گويند: گور تو مانده ست بي نشان و شكوه

تو زنده اي ؛ به گور و نشانت چه حاجت است

فَدک نامه

در عبا- پوشیده روی- آمد فراز
چون محمّد، کز حَرا ؛ آید فرود.
گفتنی ها دارد او ، گمراه را
از فَدک ، در نامه ی یزدان سرود.

" - ... چون ستایش ها ، فراوانی ، گشود
ازستایش ها ، فراوانی ، فزود
پس ستایش هرچه بیش ، او را کم ست
زانکه او ، گوهر فشانی ها نمود

آن که بی ، ماننده ای ؛ آرَد پدید
هیچ را ، هستی ؛ به آنی آفرید.
بی نیاز از آفرینش بود و هست
آنکه حکمت دانی او را می سَزید.

در کتاب آنَک: "سلیمان بُرده از داوود، ارث"
کِی ترا سهم از بهشت ست ، ار مرا بر دود، ارث
ای که فرقان ، پشت سر افکنده ای
کِی ترا ارث از پدر بود و، مرا نا بود، ارث

این فَدک را نِی مسلمانان ، به تازش یافتند
جان بها را ، اهل خیبر ، تا به سازش ، یافتند
هان کنون این اسپ ، برگیر و بتاز
زان که رستاخیز ، یابم ؛ آن چه بازش یافتند."


مهدی فرزه (میم. مژده رسان)

واژه نامه :

ستایش = شکرگزاری
فراوانی = نعمت
تازش = جنگ
فرقان = قرآن
آنک = اشاره به دور
عبا = چادر عربی
ماننده = الگو
می سزید = سزاوار ست.

---

---

   تاریخ ارسال  :   1390/3/31 در ساعت : 3:9:14   |  تعداد مشاهده این شعر :  941

---

---