درودتان
بر دل نشست
مانا باشید

درودشاعر گرامی .واقعا زیبا بود.لذت بردیم.

(2)
دیدگاه جناب عالی در این شعر دیدگاهی انتقادی ( با چاشنی بسیار پر رنگ تعصٌب مذهبی ) ، و به ویژه بر علیه مسوولیت گریزی و ظاهرسازی است و...
عالی سروده اید :
« جوهر شعرشان نخشکیده، پشت درهای انتشاراتند
برگه‌های به رنگ خاکستر، وصلة میز ناشرند انگار »!
و امٌا شاعر ارجمند و گرامی
فعلا" میکروفون دست شما است و بنده و امثال بنده هم سمعا" و طاعتا"
لکن شعری با این حُسن مطلع و حسن فرضیٌه و متنی به این زیبائی به مقطع و نتیجه گبری که می رسد پژوهشگری مثل بنده و امثال بنده را غافلگیر می کند :
« دست در دستِ باده مدهوشند، مست مست­اند و گرم آغوشند
کافه‌هایی که کفر می‌نوشند، کافه‌هایی که کافرند انگار »!
و حالا آیا این پیام به اصطلاح آب به آسیاب پوچگرائی نمی ریزد ؟
قضاوت با خودتان .
به غیر از مقطع که خیلی هم مهم است ، از غزلتان که در واقع یک اثر اجتماعی است بسیار خوشم آمد .
موفق و موید بوده باشید انشاء الله .

یک طرف شاعران «پوچ‌گرا»‌، یک طرف شاعران «پست‌مدرن»
ادبیات شوم بی‌قیدی، ادبیات «ظاهراً»، «انگار»..
دسته‌چک‌های بی‌برو برگشت هی ورق خورد و شعر پرپر گشت
ناشرانی به فکر سود و زیان، ناشرانی که تاجرند انگار!

سلام دوست خوبم

متفاوت و دلنشین و غم انگیز متاسفانه

سلام

زیبا سروده اید

...همین طور است !

زنده باشید

سلام شاعر

غزل زیبایی بود پر از شاعرانگی و واقعیت

درود بر شما
حرف حرف دل بود. حرف دل خیلی ها. درود بر شما. زیبا و محکم و استوار سرودید. فقط نمی دانم قافیه ظاهرا صحیح است یا نه چون در الباقی به نون ختم نشده به دال ختم شده است.
موفق باشید و پیروز

با سلام و عرض ارادت.من و پدرم نیم ساعت در خصوص این شعر بحث کردیم.من می گفتم این غزل خودش بار معنایی غزلهای پست مدرن را دارد و به نوعی غزل پست مدرن از نوع نجیب و متعهدش است!پدر می گفت:وزن شعر و ترکیب ظاهری اش تورا به اشتباه انداخته است.خلاصه آخرش هم هیچیک متقاعد نشدیم و من آمدم اینجا تا از شاعر نظرش را بشنوم.به هرحال شعر دلچسب و قابل است.یعنی شعر است با همه ی محسنات یک شعر.

سلام بر شاعر ارجمند و گرامی
(1)
1 - قریحه ای سرشار
2 - جایگاه مناسب و درواقع احاطه شاعر به محیط اطراف خود
3 - طبع لطیف و ظریف و طنز پرداز
4 - مهارت در تشبیهات و کنایه پردازی
5 - و...
چنین شعری زیبا ، روان ، دلنشین و دلنواز را به وجود آورده اند ،
و با این وجود ، نه به صورت حقیقتی مسٌلم ، بلکه به صورت فرضیٌه ای در مسیر اثبات مطرح شده اند .
توصیفاتتان عالی است؛
جامعه شناسی شعر و ادبیٌاتتان از آن عالی تر :
وقتی سایتها و وبلاگهای هزاره ای را بررسی می کنم می بینم تا چه حدٌ این پوچگرائی کافکا - کامو - هدایتی گریبانگیر جامعه ی ما شده است ، ترویج می شود و کسی هم به فکر جلوگیری از این سمٌ مهلک اجتماعی نیست .
امٌا در مورد « پست مدرن » ، ما در ایران غالبا" مفهومی غیر از آنچه در اصل و در غرب داشته است از آن برداشت می کنیم . در واقع جهان پیشرفته از عصر مدرن ( عصرجدید ، عصر ماشینیسم و مکانیسم و... کاپیتالیسم و سوسیالیسم و...) گذشته و به جامعه ی امروزین که نفی ایدئولوژی ها و هدفگزاری های آن عصر باشد رسیده است و با کمک ابزاری چون همین سیستم مجازی یا به طور کلٌی انقلاب اطلاعاتی به اقدامگرائی و حرکات استراتژیکی رسیده است که همه ی اینها را نمی توان در ایران دید و داشت ؛ که ما به مذهب گرائی به عنوان نوعی ایدئولوژی روی آورده ایم ...

درود بر جناب شیری عزیز.این غزل سلیس و کم نظیر از حیث مضمون و اشارات بی پرده را قبلا دوسه بار در جاهای دیگر خوانده و محظوظ شده بودم.شعر از آن شعرهای ماندگار در ذهن است.من که بیتهای اول سروده های خودم را هم به یاد نمی آورم مدتها پس از اولین خوانشم ازین نفیسه مصراع اولش مرتب در ذهنم جولان می کرد و نجواگونه به زبان جاری می شد.حسن مطلع در نیمه ی اول مصراع اول به خوبی آشکار است و هر خواننده ای را مشتاق به خواندن ادامه ی شعر می کند.همین تعبیر بدیع در مصراع اول است که خواننده را از ادامه ی خوانش منصرف نمی کند....و امروز بسیار خشنودم که سراینده ی بزرگوار این شعر را درجمع صمیمی خودمان داریم.

درود
غزل شیرین بیاد ماندنی ای است / حذف قافیه در مصرع هشتم تعمدی بوده ایت ؟ با چه ضرورتی ؟ !!!

سلام آقای شیری بزرگوار
غزلی بسیارزیبا و استواروفاخرسروده اید .دست میزاد
سربلندباشید