ای سرزمینِ زال و رستم! آه، ای ایران!
ای سرزمینِ مردمِ آگاه! ای ایران!
ای شهرهایِ هفت سویَت هفت شهرِ عشق
ای جایگاهِ «هشتمین درگاه»! ای ایران!
از مشهد و تبریز و شیراز و سپاهانَت
تا رشت و کرمان و قُم اَت دلخواه، ای ایران!
از نورِ روحَ افزایِ گنبدهایِ تابانَت
روشن شده هر شب چراغِ ماه، ای ایران!
آیینه ی آزادِگانِ «کربلا» بودی
بیرون نرفتی هرگز از این راه، ای ایران!
راهت «حسینی» بود و روحت با «خمینی» بود
اعجاز کردی همچو «روح الله»، ای ایران!
چشمِ امیدِ مسلمین، فردا به سویِ توست
«فرزندِ زهرا» می رسد از راه، ای ایران!