دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

حاشیه های سفر به هندوستان - بخش پایانی

۲۹. صبح روز سوم بعد از خوردن صبحانه به بازار سرپوشیده ای رفتیم که زیر یک میدان بسیار بزرگ قرار داشت. آقای قزوه سفارش کرده بود که هر جنسی خواستید بخرید تا ۸۰ درصد چانه بزنید!!!... بعد هم مطمئن باشید سرتان کلاه رفته است. همین هم شد. یک فلش مموری ۶۴ گیگ تایلندی خریدم به پول خودمان به حدود ۵ هزار تومان(در ایران امتحانش کردم کار نکرد).

۳۰. از این بازار که بیرون آمدیم به یک فروشگاه شیک وارد شدیم. هر کدام به رسم ادب گفتیم: هلو (سلام) اما هنرجو شیطونی کرد و گفت: سی یو (می بینمتان)... اینقد خندیدیم که اشکمان در آمد. انگلیسی حرف زدنش با اون هندی ها به اندازه چند فیلم کمدی خنده آور بود. مثلا به فارسی اما شمرده شمرده می گفت: این رنگ رو نمی خوام. کرمی اش را بیار. فروشنده هم می گفت او کی! ... و می رفت یه چیزی برا خودش می آورد.

۳۱.ظهر مهمان آقای نبی زاده سفیر ایران در هند بودیم. سر نهار خیلی راحت راجع به مسائل مختلف حرف زدیم. بعد هم عکس گرفتیم و خداحافظی...

۳۲. عصر برای شعرخوانی به «اردو اکادمی دهلی» رفتیم. قرارمان ساعت ۵ عصر بود. همان ساعت رسیدیم. اما دانشجوها هنوز جمع نشده بودند. به همین دلیل در دفتر رییس دانشگاه که یک پرفسور بود یک ساعتی معطل شدیم. خیلی خسته بودیم.

۳۳. مراسم خوبی برگزار شد. مثل شب قبل، هم ما شعر خواندیم و هم تعددی از شعرای هندی. یک دسته گل و یک لوح یادبود هم دادند. البته برخلاف مراسم های ما این کار را قبل از شعرخوانی انجام دادند.

۳۴. بعد از شعرخوانی آقای قزوه ما برد به یک رستوران سنتی و غذای گیاهی هندی خوردیم. ما که نفهمیدیم چی خوردیم. در کاسه های کوچک انواع غذا بود در طعم های مختلف.

۳۵. بعد از شام به سمت معبد هندو ها رفتیم که بسته بودند. به یک محله فقیر نشین رفتیم که انگار مثل ۸۰سال پیش دزفول خودمان بود. خیابان آسفالت نبود و سگ و گاو در خیابان رها بود. کثیفی و دوری از بهداشت بیداد می کرد. با این حال هم شاد و سرحال بودند، خیلی بیشتر از ما.

۳۶. به طرف رایزنی فرهنگی می رفتیم که دیدیم از وسط خیابان فیلی در حال عبور است. جلوترش ایستادیم و آقای کاکایی و اسماعیلی سوار شدند. کلی خندیدیم و عکس گرفتیم. بعد من و هنرجو سوار شدیم. اما موقع پیاده شدن ما رو اون بالا نگه داشت و می گفت تا پولم را ندهید پیادشان نمی کنم. قزوه هم شیطنتش گل کرده بود و می گفت: نمی دهم! اینا رو ببر برا خودت! ...

۳۷. در رایزنی آخرین عکسهای یادگاری را با قزوه و کریمی گرفتیم و خدا حافظی کردیم. خداییش آقای قزوه را اینقدر خسته ندیده بودم. نذاشتیم با ما به فرودگاه بیاید و از آنجا با سنجیو راهی فرودگاه شدیم.
توی فرودگاه دوتا مجسمه فیل بود که به اندازه واقعی درست شده بودند. با آنها هم عکس یادگاری گرفتیم. ساعت چهار و نیم صبح پرواز داشتیم به سمت دوحه قطر.

۳۸. هنوز مقداری روپیه داشتم که می خواستم به دلار تبدیل کنم . توی فرودگاه به صرافی مراجعه کردم اما طرف می گفت فقط پول کسانی را تبدیل می کنم که پاسپورت هندی دارند. خیلی لجم گرفت که توی فرودگاه خودشان پول کشور خودشان را نمی پذیرفتند. کلی به فارسی بهش بد و بیراه گفتم و آخر سر هم گفتم: تنکیو! اونم گفت: تنکیو!

۳۹. تا دوحه قطر سه ساعت راه بود. یک ساعت هم در فرودگاه قطر معطل شدیم و بعد به سمت تهران پرواز کردیم.

۴۰. حوالی ساعت ۱۱ و نیم به پایان این سفر بسیار کوتاه و شیرین رسیدیم. خیلی سخت بود دل کندن از دوستان همسفر. خیلی!
حتی همین حالا هم سخت است که این حاشیه ها را می نویسم.

---

---

   تاریخ ارسال  :   1390/3/29 در ساعت : 18:2:44   |  تعداد مشاهده این شعر :  1424

---

---