.. «« حکم ازلی »» ..

چه روضه ها که نخواندم ، چه روضه ها که ندیدی

چـــه دیر بر دل ِ اسرار  ِ یک شکــوفـه رسیـــــدی

چقدر خون ِ دلم را ، به شیشــه ها که نکردی

چه خوب شد که ز عطار ، شیشه ای نخریدی

چه غنچه ها به ســراپــرده ی گلاب فشـــردم

چه پرده ها که تو از شیشه ی گلاب دریدی !

مـگـــر دقـایـق اول ، بـــه راز ، بـا تــو نگفتــم ؟

که حکم  ِ ما ازلی بود ، چه حکم ها که بریدی !

قسم به راز گل سرخ ، به راز پرده نشینــان

تو قطره ای ز گلابی که پخته او ، نچشیـدی

تو را به اشک ، به شبنم ، به قطره های جبین ات

کجــا به صبـــح رسیدی ؟ کجــا صـــــدا نشنیدی ؟

اگـــر گنـــاه نبخشــــم ، خـــدای دانــد وُ دانــم

تو تا ابد که بمانی ؛ نه شاهدی ، نه شهیدی !

آسیه خوئی (ایلیا) ـ 92/1/13 ـ سه شنبه 06:30 بامداد