عِرق و عَرق ریزد افکار عریانی

از نو عَلَم دل شد بر دار عریانی

غرقابی از غفلت آتش به دوش آمد

تا دوش گیرد دل در نار عریانی

هیجار جانها را با درد بلعیدی

قوت غرائض شد هیجار عریانی

برپنجه های پا چون بید لرزیدی

از باد مسموم از منقار عریانی

چنگیز می ریزی تا تار عریانی

درمان ندارد این آزار عریانی

عریانتر از فردا آثار عریانی

خفاش خوابیده در غار عریانی

در هم بپیچ امشب طومار عریانی