سلام
به نظر من ما ایرانی ها همانطور که در سرودن شعر آزاد ( به این خوبی که شما میسرائید ) ضعیف هستیم درخواندن و درک و اظهار نظر بر روی آن هم ضعیف هستیم ...
راستش را بخواهید شعر اوٌلتان ، بت بزرگ ، را گمان نکنم به خوبی درک کرده باشم . شاید ایمائی دارد که با ذهن من منطبق نشده است .احتمالا" بین این دوشعر ، و برای رسیدن به یک پیام نهائی مشترک ، پیوندی محتوائی وجود دارد که آنها را در پی یکدیگر آورده اید و اگر چنین است به استقلال مفهومی یک شعر لطمه نمی زند ؟.
در باره شعر دوٌمتان جای دیگری هم اظهار نظر کرده ام . تشبیهات ، کنایات و اگر بتوان گفت استعارات بسیار زیبائی را ردیف کرده است تا ضمن وفاداری به فرهنگ شکلی - بیانی زبان پارسی از فرهنگ عمومی این مردم هم پرده ای بنماید : افراط و تفریط . بی گداره به آب زدن.... لاف ها ی پیاپی ...و...
... نهایتا" تحلیلی از این که اگر انسجام مدید ایرانی نبود ...
ننکن است تمام آنچه را که بنده اینجا نوشتم از ذهن شما هم خطور نکرده باشد . اینجاست که مولانا به جای شعر و به وکالت از شعر سروده است :
هرکسی از ظنٌ خود شد یار من
استوار و پایدار باشید انشاء الله
--------------------------------------------------
از این همه لطف شرمنده ام می کنید استاد آیت اللهی امیدوارم بتوانم از درس شما استفاده کنم و البته جواب پس بدهم / شاد و پیروز باشید