دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

هفت خوان شعر

هفت خوان شعر



1

شعری نوشت باید
که صفحه ها روشن شوند
و واژه ها روشن
چونان چراغ
و چون می خوانی
چشمان تو روشن شود

شعری نوشت باید
که واژه حرف شود
سخن بگوید در تو

شعری که گاه واژه بگوید بایست!
کجا می روی؟
گاه بگوید
بلند شو دیر است

این واژه های شعر
باید دست تو را بگیرد
عصا شود
و تو را با خود از دل تاریکی ها
عبور دهد
شعری نوشت باید
که جهان روشن شود.

2
بدانسان که جامه ی خود می شویی
باید که جامه های چرکین
از تن واژگان برون کرد
و شست
و گاه واژه را نیز شست
و چرک از تن واژگان بیرون کشید
و گاه واژه را بر بند رخت آویزان کرد
که آفتاب خورَد
خشک شود
و دست تو و چشمت نیز
گاه واژه اند
خوب که شسته شوند
معنا خواهند شد

3
و همچنان که تو از پلکان
بالا می شوی
از واژه ها بالا شو
بگذار واژه ها از تو بالا بروند
و لایه لایه جهان را ختم کن
چون قرآنی
و پوست واژگان را بگذار
روزی تو با همین واژگان
معنا می شوی
و واژه ی انسان را
تو معنا خواهی کرد.

4

معراج واژگان تا جایی ست
و می رسی روزی به جایی
که می نویسند :
ورود واژگان ممنوع است
ورود شاعر ممنوع است
ورود شعر ولی ممنوع نیست
فقط تو می توانی
نگاهت را برداری و بگذری
همراه واژگانی که همه معنایند
و خود به خود به دور سرت می چرخند.

5

تمام آنچه را که گفتم و می گویند
در آیینه است
در آیینه است که ما شعر می گوییم و
در آیینه است که واژگان به دنیا می آیند
اما روزی
آن سوی آینه
حقیقتی به مراتب زیباتر
شفاف تر
و شعرتر از شعر خواهی دید
کافی ست آیینه درون تو روزی آب شود
شکسته شود
و بشکنی خود را و آینه ی خود را
و بشکنی شیشه های سخت نگاهت را ...

6

پس علت حیات همین واژگان
اتصال به ذات کسی ست
که واژه نیست
و خلق واژه و معنا از اوست
پس علت موزونی کلام از اوست
و شاعران از اویند
و شعر اوست.
7
جهان در شش روز به دنیا آمد
و واژه ها در روز نخست تنها واژه بودند
و واژه های روز دوم و سوم درخت بودند
و واژه های روز سوم و چارم باران شدند
و واژه های روز پنجم دریا
و روز ششم
واژه ها به آسمان رفتند
و خدا شش روز شعر نوشت
و جهان
در شش روز معنا شد.


دهلی نو /23 خردادماه 1390

---

---

   تاریخ ارسال  :   1390/3/24 در ساعت : 9:51:1   |  تعداد مشاهده این شعر :  1109

---

---