گفته بودم
که با حوصله ام
خواهم بافت
کتِ آدم برفی
و شبی سرد
به تن خواهم کرد
پیِ دیدارِ گلِ شب بویی
حاصلش هر چه که باشد خوبست
و نگاهم نگران نیست
از این هرمِ عطش
به خودم خواهم گفت
قایقِ سرگشته
باد را می فهمد
و پلاسیدنِ ساحل او را
اوج خواهد داد اوج
گرچه مشکی پوشید
مرغِ ماهی خواری
آه اما باید
تنِ باران می کرد
همه ی حوصله را