به باور عصيان رسيده است.

پي نوشت:
با احترام به اساتيد شعر؛
در شعرواره هاي  معناگرا يا فلسفي وقتي كه مي بينم يك شعر تك بيتي تمام حرفهاي دلم را مي زند؛ از ادامه ي آن حتي با يك مصرع ديگر؛ خودداري مي كنم. هدفم احترام به مجال اندك خواننده است و تمركز شعر بر اصل كلام و معني و مغز آن و نه سخن پردازي شاعرانه. اميد كه اين بضاعت را از بساط محقرفكرم؛  پذيرا باشيد.