به نظرم آمد این شعر حاصل تجربه ی قدم زدنی دونفر بر ساحل باشد.زیبایی شعر در قافیه هایی نهفته است که در عین غرابت هم با بیت هماهنگ هستند وهم به شکلی همه ی قافیه ها جز مصراع آخر انگار خاستگاه شان یکی است.
فقط این مصراع را متوجه نشدم:بی توبردریاست درچشمم رسوب خشکسالی
بی تو رسوب خشک سالی در چشم من دیده می شود؟یا بی تورسوب خشک سالی که بر دریا تاثیر گذاشته است در چشمم منعکس شده است؟وجود بر ودر همززمان قدری این مصراع را با مشکل مواجه کرده است.پیروز باشید