شرمنده ی اوراقِ سپیدم که غزل نیست
این دل شده دیوانه...بدانید دغل نیست
در صومعه ی عشقِ تو..من خانه به دوشم
آهو بره آواره یِ این کوه و کتل نیست
بسیار نوشتیم که عاشق شده شیرین
شیرین تر از این قصه از آغاز و ازل نیست
باغی که در آن صورتِ گل آبیِ دریاست
جز شهدِ تو آرامش این شهدِ عسل نیست
در حکمِ تو فرمان برم و عاشق و شاهد
ما اصل نوشتیم بفرمای مثل نیست
این کوچه به نامِ تو زدم تا که بیایی
در مصرع آغاز نوشتیم غزل نیست