خاتون  کرامت  آیین
(معصومه آل موسی)

****

بانو سلام، باز منم، زائری غریب

مثل همیشه آمده، با خاطری، غریب

بانو سلام، مثل همیشه، سلام من

تقدیم می شود به شما، در کلام من

بانوی بی نظیر که نامت بلند باد!

از کودکیم، مانده مرا این سخن به یاد:

هر کس که در شروع دعا، می دهد سلام

گل واژه های نام تو را می دهد، سلام!

می دانم اینکه نام و  شکوهت ستودنی ست

خورشید چون به جای دعا، می دهد سلام!

گویی بهشت می وزد از سمت تربتت

جبریل هم به صحن و سرا می دهد، سلام

دستی که روی سینه، نشان ادب شده

این بار هم به رسم وفا، می دهد سلام

وقتی که با قنوت دعا سبز می شوم

دست و زبان به سمت شما می دهد سلام

تکثیر می شود به نگاهم، نگاه عشق

تا اشک من به آینه ها می دهد سلام

تنها نه من به فیض چنین لحظه می رسم

هر کس که بر امام رضا (ع) می دهد سلام

صحن و رواق و آینه ، تکرار می کنند

یک آسمان فرشته به ما، می دهد سلام

بانو، تمام منزلت عشق، در تو هست!

بر خاک تو چو عرش خدا می دهد سلام

در شهر قم کرامت آیین سرمدی

ناموس پاک ختم رسولان، محمدی (ص)

**

بانوی بی نظیر که نامت بلند باد

از کودکیم، آنچه به من داده اند یاد:

هر گاه می رسم به حریم حضورتان

لبریز می شوم ز عطایای نورتان

آن سان که در شکوه شما، غرق می شوم

در موج موج اشک و دعا، غرق می شوم!

بانو قسم به نام بلندت که اشک هام

دور از ادب نبوده، که با خانه آشنام

اینجا، حریم پاک ترین بانوی قم است

اینجا، نمازخانه ی دل های مردم است

اینجا هواش، مثل هوای مدینه است

اینجا صفاش، مثل صفای مدینه است

اینجا پناهگاه تمام غریب هاست

اینجا بهشت خاطر امن یُِجیب هاست

بانو، سلام! باز منم، زائری غریب

مثل همیشه آمده، با خاطری غریب ...

*****

سید علی اصغر موسوی

 قم :    ۸۵ -  ۱۳۷۵ 

--------------------------------------------------------
زیباترین تصویر آفرینش

****

شکوفه در شکوفه، گل در گل؛
برقصان گل هایت را «مدینه»،
تا غنچه های لبخند در تبسّم شادی، جشن بهارانه «ربیع الثانی» را عطرآگین کنند!

برقصان گیسوان نخل ها را که سرشار از کرامت آسمانی و سرشار از عشق زمینی اند!

برقصان نسیم خنیاگر عشق را که از بهشت «صلوات» می ترواند!

برقصان ابرهای عنایت را که آکنده از سایه ولایتند!

امروز عشق، «زیباترین تصویر خلقت» را به نمایش می گذارد؛
تصویری که تمام نگاه ها را به سمت مدینه بر می گرداند و جهانِ نگران از عدالت را وعده «امامت» می دهد.

امروز، خانه امامت از عطر وجود «حسن»، مولود زیبای ولایت، آکنده است
و امام عشق و هدایت، چشم در چشم او، یاد و خاطره حضرت مجتبی علیه السلام را مرور می کند!

امروز، خانه هدایت به شادباش تداوم امامت، گلباران است و عطر صلواتِ فرشتگان، مشام زمین را می آشوبد.

لحظه ها، لحظه های سبز؛

لحظه ها، لحظه های آبی؛ مثل حضور بهار، سرشار از شکوفایی اند و مثل دریا، در نگاه آسمان ها جاری!

و عشق، امروز عظمت علوی را به نمایش گذاشته است؛
عظمتی که از حدیث سبز «لَولاک» آغاز شد و به اولین نوروز سبزِ ظهور، ختم خواهد شد،
عظمتی که ماندگارترین تصاویر «وجه اللهی» را در قالب بشر به جهان خاکی عرضه می دارد.

آن که می آید، واسطه قیام «حضرت قائم(عج)» است، پدر «انتظار» است.

آن که می آید، «یازدهمین چلچراغ» هدایت است که پروانگان گم کرده راه را به خود جذب می کند
و از گرمای وجودش نور معرفت می بخشد!

آن که می آید، شکوه آسمان، عظمت زمین، صداقت ایمان و نجابت آب است.

بهار از نامش شکوفا و عشق از یادش لبریز است!

«ألسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِیَّ النِّعَمْ. أَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا أَبَا الاِمامِ المُنْتَظَر».

سلام بر لحظه های سبز تولّدت که آکنده از عطر بهشت و نشانه قدرت خداوند در خلقت لایزالی اش بود.

سلام بر زندگی کوتاهت که اگرچه در خلوت زندان ها گذشت، امّا همچون خورشید سرشار از تابش هدایت بود.

سلام بر شهادتت که نشانه عظمت تودر سیر الی الله و اندوه واره چشمانِ پر از اشک حضرت ولی عصر(عج) بود!

درود بر آن لحظه ای که دریای شفاعت خواهی بود.

مولا جان! به شادباش امروز، دستگیرمان باش!

*****

.....