به یادت هست...آن انگشتری که
وَ آن حرفی که گفتی سرسری که
خط و خالِ لبت رنگِ بهارست
کشیدی عشق را در دفتری که
زمستان را به چشمه وصل می کرد
تو می کردی چنین افسونگری که
بیا پیشم رفیقِ عهدِ دیرین
به سر دارم کلاهِ دیگری که
در این دنیا رفاقت خوش خیالیست
امید است آورد پیغمبری که
نوشته در کتابش عاشقی بس
تمام آید دلی و دلبری که
در این چشمه بجو ماهی که پیداست
نمی ماند بر او بال و پری که.....