وای بر ما اگر این بار هم از دست شما

جام نَگـْرِفْته برون از در میخانه رویم

وای بر ما اگر از شهد شهادت نچشیم

فارغ از جام و می و ساغر و پیمانه رویم

خوب بنگر که حقیقت همه در این قدح است

وای اگر زرد و خمار از پی افسانه رویم

پای عقل من و تو اول ره مانده به گِل

باید از وادی دل ، عاشق و دیوانه رویم

راه دلسوختگان روشنی اش از شمع ست

به طواف سر این شمع چو پروانه رویم

وای بر ما اگر از دام رها گردیم و

همچنان مثل گذشته ز پی دانه رویم ...