یک اتفاق خوب در این شعر افتاده است وآن تعلیقی است که از بیت اول با حذف نهاد اتفاق افتاده است وتا پایان شعر ادامه دارد ولی اوج این تعلیق البته در بیت اول ودوم است این تعلیق جایی زیبا تر می شود که بغض های خیس هوای گریه می کنند. نقطه قوت این مصراع این است که خود بغض حال وهوای گریه پیدا کرده است نه اینکه برای شاعر حال گریه به وجود آورده باشد.
بیت سوم در مصراع اول بسیار روان وقابل قبول به نظر می رسد ولی در مصراع دوم تصویر منطقی وکلیشه ای کارکرد تسبیح باعث شده است تا امکان موفقیت از این بیت گرفته شود.
من دوبیت بعد را فقط در جهت ساختن یک شعر می بینم نه آفرینش ونه از نوع شعر جوششی.به نظر می رسد در این دو بیت شاعر فقط در قید وبند بیت ومصراع ساختن بوده است تا شعر گفتن.

ولی بیت آخر را در عین داشتن تصویری تکراری،قابل قبول وزیبا می بینم.شاید گفته منتقد محترم جناب ایزدی در مورد این شعر حرف درستی باشد واگر نقد ایشان را در مورد این بیت وارد بدانیم باز هم از زیبایی این بیت چیزی کم نمی کند.مگر قرار نیست مخاطب عام از شعر لذت ببرد.؟من فکر می کنم این بیت پایان خوبی بر شعر بوده است هر چند از نظر ارتباط طولی ابیات باهم چندان همگون وهمراستا نشده بودند.
برای شاعر محترم موفقیت آرزو دارم

سلام بر شاعر محترم
بیت اول مطلع خوبی برای این شعر است حذف نهاد در بیت اول شیوه ی خوبی است که مخاطب را به مفاهمه و مشارکت دعوت می کند
اگر تعبیر قد کشیدن همراه با یک منطق تصویری همراه می شد تعبیر پخته تری از کار در می امد ولی در این ساختار کال به نظر می رسد
بیت سوم به شدت تصنعی و هندی وار به نظر می رسد بیت چهارم بیت روان و مناسبی به نظر می رسد
بیت پنجم ضعیف ترین بیت این شعر است ترکیب "چشم ودل بی صفت" یک ترکیب مرتجعانه است که تاریخ مصرف ان گذشته است در مصراع بعدی این بیت "تهمت دروغ " گرفتار حشو است و دروغ فقط برای پر کردن وزن به شعر چپانده شده است بیت آخر بیت خوبی است و لی خوب بودن ان نتیجه خلاقیت شاعر نیست بلکه پیروی از الگوی نحوی است که قبلا بارها خوانده و دیده شده است و ارجاعات ان روشن و مورد پسند ماست "گر گ های شهر دایره ارجاعات اجتماعی را باز می کند که همیشه مورد پسند مخاطبان عامی مثل حقیر بوده و هست
و اما بر کل این غزل هارمونی یک نواختی تسلط ندارد و نوعی اغتشاش در ان دیده می شود در ابتدای غزل مفاهیم به شدت درونی و شخصی هستند که در پایان شکل بیرونی جامعه شناختی به خود می گیرد
روح حاکم بر این شعر اصولا شکست روایت را نمی پذیرد و نمی توان اغتشاش در محور عمودی شعر را با الگوهای شکست روایت توجیه کرد پیروز و سلامت باشید