درود بیکران...

(1)
باد، هرجهت که می وزد پر از هوای توست؛

نازنین من! نگفته ای

در کجای این جهان شکفته ای؟!

(2)
طرح یک لبخند را بر صورتم بنشان؛

چهره ام را تازه کن... -هرچند سرپایی!-

آه ای جراح زیبایی!!!

(3)
هر بامداد از دامنم خونابه می ریزد...

شرق پر از اندوه و رسوایم

اما خیالی نیست... -من- خورشید می زایم!

(4)
در تو فنا گشتم؛

بی آن که شش وادی پیشین را،

طی کرده باشم مثل یک آدم!!!

(5)

نه با یاس و سوسن... نه پونه...

سرم را به هرچیز شد... گرم کردم؛

بگو نازنینم... دلم را چگونه...؟!