طواف كعبه دل آمد و رفت نفس دارد
اگر صد بار از اينجا رفته باشم باز مي‌آيم
 
برگزاری مراسم ساده اما با شکوه بزرگداشت یوسفعلی میرشکاک در موسسه فرهنگی اوج،نشان داد که چه کارهای بزرگ و تاثیرگذاری را می شود با کمی سرمایه عشق و ارادت انجام داد وخونی تازه ،در رگ های شعر و ادبیات انقلاب
به جریان انداخت ونیز غفلتی را گوشزد میکند ، که نه تنها متولیان فرهنگ که کم کم خود اهالی فرهنگ  و در این خصوص شاعران انقلاب به شدت دچار آن شده اند.
 
شاعران نسل اول و دوم انقلاب  در پرتو همان صفا و صمیمیت وفضای سرشار ازطراوت و مهر، برآمده از فرهنگ غالب شهادت و ایثارنفس کشیدند و قبل از اینکه وزارتخانه یا سازمانی به فکر افتاده باشد، که تشکلی برای شعر دست و پا کند،خود، همدیگر را یافتندوصرفا  با اتكاء و به دانش و بينش و شور انقلابی خویش از حلقه‌هاي چند نفري مطالعه و پژوهش و شعرخواني و نقد و نظر باليدند، و خوش نيز درخشيدند،و از مهمترین عوامل آن توفیق و درخشش نیز همان حلقه های مهر بود و نشست و برخاست های بدون تکلف و شور آفرین وتاثیر گذارو جهت دهنده .
،شکل گیری جلسه شعردرحوزه اندیشه و هنر اسلامی که با دور هم جمع شدن چند تن از شاعران جوان آن سال ها دست فراهم داد،توانست در ادامه همین همدلی ها و تاثیر گذاری ها و تاثیر پذیری ها تبدیل به کانونی شود ، که وظیفه خطیر جریان سازی و پی ریزی مبانی شعر انقلاب اسلامی را عهده دار شود.اکنون سه تن ازحلقه های اصلی آن سلسله یعنی سلمان هراتی ، سید حسن حسینی و قیصر این پور به ابدیت پیوسته اند،وچند تن دیگر که سایه شان برسر ادبیات مستدام است از جمله :علی معلم،یوسفعلی میرشکاک ،ساعد باقری و... کمتر آفتابی میشوند، و برخی هم که حضور دارند، اشتغال و دغدغه های جانبی این حضورمجالی به آنها نمی دهد تا بتوانند هفته یا ماه که پیشکش، حتی سالی یکبار دور هم جمع شوند و یاد آن سال ها را زنده کنند.امروز بحمدالله فضا های متنوع و فراوانی بو جود آمده  و دیگران هم هر کدام  در جايي دست در كار كشف و پرورش استعدادهاي جوان‌ترند. دفتر شعر جوان، حوزة هنري، انجمن شاعران ايران، كانون ادبيات ايران، برخي از فرهنگسراها در تهران و به موازات آن انجمنهاي ادبي ادارات ارشاد اسلامي و حوزه‌هاي هنري و فرهنگسراها در مراكز استانها و شهرستانها، محل اين آموزشها و تبادل تجربيات قرار گرفته‌اند كه بركات ارزشمند آنها را با نسبتهاي مختلف شاهديم.اما این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که اين‌گونه فعاليتها در حوزه‌ها و نهادهاي مختلف،از طرفی و از طرف دیگر کم سو شدن چراغ رابطه میان دوستان شاعر، ناخواسته برخي از ياران همدل قدیم را را به رقيباني جدید براي هم تبديل كرده است و داغ روزهاي همدلي و صفا و صميميت سالهاي اول انقلاب ، و ملکوت دوستی های سازنده و سرنوشت ساز آن سال ها را در دل تازه مي‌كند. آن‌چنان كه باور اينكه اين گروه متفرق و رقيب، هماناني هستند كه در آن روزگار يك روح بودند در چند جسم، دشوار مي‌نمايد. دوستان از خودشان غافل شده‌اند و اين درحالي‌ست كه پيشگامان شعر انقلاب، پابه‌پاي تلاش براي تربيت نسل بعدوخصوصا با دلمشغولی های غفلت زایی که زندگی امروز برآنان تحمیل می کند، به شدت نيازمند آن همنشيني ها و همدلي هاي گذشته هستند كه بخش عمدة هويت اكنون آنها در كوران حس و حالهاي ناشي از آن  دوستی ها و گپ و گفت های صمیمی شكل گرفته است. نشستهاي وفاقي كه اگر امروز نيز دوباره دست فراهم دهد مي‌تواند هستي آنها را دوباره از حس سرودن لبريز كند.
و به فصل فاصله که دیگران برای این نسل رقم زده اند خاتمه دهد،راستی چقدر جای علی معلم و ساعد باقری -  بازماندگان دیگر چهره های جریان ساز شعر انقلاب - که در محبت و ارادتشان به یوسفعلی میرشکاک سرسوزنی تردید نیست ،دراین مراسم خالی بود،اگرچه دل و جان این مردان خدا باهم متحد است و در لحظه لحظه مراسم حضور معنوی آنها را می شد احساس کرد.
برگردیم غبار از آینه ها برگیریم و ازنو تازه شویم.