آسمان تاریك و خاموش و سیاه
یك جهان غم بود و سوز و اشك و آه
بود سرتاسر مدینه سوگوار
چشمها گریان و دلها بی قرار
بلبلان خاموش و بی شور و نوا
در فراق گل نشسته در عزا
جبرئیل یك بار دیگر در حرا
می كند تكرار اقرا بسم  ِ ...را
لیك دیگر در حرا جز غم نبود
دوری احمد برایش كم نبود
مرتضی دلتنگ ختم المرسلین
بود گریان از فراق آن امین
چهره ی او عالمی از درد بود
اشك در چشمان پاك مرد بود
ناله های فاطمه جانسوز بود
آخرین دیدارشان آن روز بود
نوح و ابراهیم و موسای كلیم
حضرت عیسی ، مسیحای عظیم
بهر دیدار نبی آماده اند
از ازل دل را به عشقش داده اند
می برند تابوت او را انبیا
تا رسد احمد به دیدار خدا
آری آن پیكر كه عطرش یاس بود
معنی الحمد تا الناس بود...
بود خورشیدی كه خاموشی نداشت
یاد جاویدش فراموشی نداشت
 
28صفر 89