«هوالمحبوب»

لبريز از تلاطمِ حرفِ نگـُفته است
اين داغ‌دانِ سرد كه در سينه خُفته است

غير از خصالِ او به لبم واژه‌اي نبود
رحمت بر اين زبان و به دُرّي كه سُفته است!

آهسته‌تر به رويِ من، اي خاك! پا گذار
اينجا خيالِ نازكِ ياري نهـفته است

خوشحالم از تو، مرگ! به وصلم رسانده‌اي
او شيونِ سريرِ روان را شنُـفته است

تا بر مزارِ من گذري آوَرَد به مِهر
مژگانِ روح، زيرِ قدم‌هاش رُفته است

جانا! نشانِ داغِ دلِ بي‌نصيبِ ماست
خونين شقايقي كه شَرَرگون شكُفته است
 

 عليرضا علي‌سليماني (قطره)
 تهران- 05/10/1391
يازدهم صفر 1434 هـ . ق.