«هوالمحبوب»

چندي است عطرِ يادت، هوش از سَرَم پرانده
از رنجِ دوريِ تو، جاني به تن نمانده

شهدِ لبت به لبخند، شكـّر شكسته در جان
زَهرِ هلاهل انگار، اَخم‌ات به من چشانده

درگير بود عقلم، با عشقِ تو كه بَدمَست
بر كُرسيِ خلافت، حرفِ خودش نشانده!

باج و خراجِ سنگين، صبر و قرارِ من بُرد
ظُلم‌ات زِ حد گذشت و، جان را به لب رسانده!

پوشي چرا رُخ‌ات را، از من؟ بهارِ خوش‌رنگ!
پاييزِ جنگل‌آزار، برگ از تَنَم تكانده

افسانه نيست مِهرت، در سينه‌يِ حزينم
هم اوست كاين قلم را، فرسنگ‌ها دوانده

شوقِ حريمِ قُدس‌ات، ديوانه‌وار و جان‌باز
اين «قطره» را به قعرِ، بحرِ بلا كشانده
 

عليرضا علي‌سليماني (قطره)
تهران- 02/10/1391
هشتم صفر 1434 هـ . ق.