استاد دکتر محمد روحانی (نجوا) یکی از شاعران برجسته ی عصر ماست که متاسفانه روزگار غدار به طوری که باید و شاید قدر ایشان را نشناخته است.استاد که به زبان انگلیسی هم تسلط کامل دارد به خوبی از عهده ی ترجمه ی شعربه زبان انگلیسی برمی آید اما در نشر ترجمه های بلیغ و غرای خود کوششی بسزا ندارد....واما غزل حاضر دارای مطلعی درکمال خسن است و مخاطب را ترغیب به خوانش ادامه ی غزل می کند.در مصراع دوم بیت دوم «دنیای قفس» برای خود دنیایی دارد!شاید اگر شاعر دیگری بود-فرض کنید کمین!-به جای «دنیای قفس» از«درکنج قفس» استفاده می کرد که هیچ حسنی نداشت.فضای تنگ و نفسگیر قفس را به دنیا تشبیه کردن مبین تسلط و اشراف استاد در استخدام لغات و تعابیر بدیع است.بیت چهارم برخلاف ابیات دیگر صبغه ای ازسبک اصفهانی(هندی)دارد اگرچه ایشان را در سرودن غزل گرایشی به سبک مذکور نیست.ارادتمند یکی از بهترین ابیات غزل را بیت ماقبل مقطع می دانم که در کمال سلاست مشحون از معنا و دلرباست.تنها ایرادی که می توان به این غزل زیبا بگیرم استفاه از کلمه ی «چنین» در بیت مقطع است.شاعر مفضال در تنگنای وزن و قافیه چاره ای جز آوردن این کلمه-که ای کاش کلمه ی گویاتر و زیباتری جایش را می گرفت...و بگیرد-نداشته است.کمین عنوان این مطلب را نه «نقد» که «اظهار نظر» یک شاعر در خصوص غزلی دلنشین از شاعری فرهیخته می گذارم چرا که «نقد» را ملاکهایی علمی تر و والاتر از نکته هایی است که ارادتمند آوردم.

با عرض سلام
شعر استاد نجوا از جمله اشعاری است که به قول مرحوم اخوان ثالث دارای شعور نبوت گونه است حقیر خود همیشه اعتقاد دارم شعر راهنمایی برای بهتر زیستن است اشعار ایشان از آن دست شعرهایی است که مخاطب با دست پر و با غور در آفاق و انفس بر می گردد غزل حال حاضر ایشان دارای ظرافتهای خاصی است که به ترتیب به شرح مواردی می پردازیم
1-اخوان ثالث اعتقاد داشت که اول فکر و محتوی مهم است بعد قالب. این غزل از آن دست اشعار است
2-غزل باید روان باشد و کلمات مثل رودخانه از دهان خرج شود نه اینکه در مسیر این رودخانه کلماتی باشد که بین حنجره و لب گیر کند این غزل هنگام خواندن به این روانی رودخانه است.
3-غزل به معنای واقعی است و تغزل نیست چرا که در آن((عطر مهر دوست)) آمده است و گلایه از چرخ(( چرخ بازیگوش ، تصویری مدور داشته))
4-در محور جانشینی خوب کار شده است مثال:
بیت اول: چادر شب
بیت دوم پروازیان، مرغ دنیا قفس
بیت پنجم: آب و تاب ِ ماه
بیت هفتم: معیاری معطر
موارد قابل ذکر:
1- با توجه زمان فعل ماضی نقلی است اگر ((داشته)) به ((داشته ست)) تبدیل می شد زبان شعر رساتر می شد
2- کلی گویی:می بینیم که در بیت سوم از قصه خورشید ذکر شده است اشاره ای به روز اول جهان هستی که تاریک بوده ، شده است ، در بیت چهارم از عشق ده زده شده ست در بیت پنجم از کفر و کینه اهل زمین و...
3-البته در مورد کار روی محور جانشینی در این شعر باز تخیل بیشتر می توانست بعضی ابیات قوی تری بیافریند
با آرزوی سلامتی و سعادت روزافزون برای استاد نجوا و همه دوستان

شعر وقتی از نظر فرم بیرونی قابل قبول باشد وفرم درونی به مدد وزن شعر وموسیقی کناری احساس رضایت در مخاطب به وجود بیاورد نا خوداگاه اورا به لایه های درونی شعر رهنمون می می شود و مخاطب سعی میکند با تعمق بیشتری شعر را بخواند.شعری که از جناب نجوا می خوانیم از اینگونه است.
شعر قصه ی خورشید در همان مصراع اول خودش را شعری روایی معرفی میکند وردیف داشته نیز قدری تعلیق انتظار گونه برای مخاطب ایجاد می کند تا به دنبال ادامه شعر وروایت در ابیات دیگر باشد.مصراع اول به شکل جمله ای مجهول آغاز می شود واینکه چادر شب راکسی برداشته است که معلوم نیست کیست وفقط مخاطب به دنبل چرایی ماجرا وتصویر زیبایی که این واژه ها در کنار هم ایجاد کرده اند،شعر را مرور می کند.تصاویر روایی تا بیت سوم ادامه پیدا می کند ودربیت چهارم به روشنی شاعر سعی میکند تا پیامی را به گونه ی شعر های تعلیمی به مخاطب برساند که این از زیبایی های شعر است و در بیت بعد دوباره شاعر به ادامه روایت برمی گردد که با خواب می دیدم شروع می شود والبته ارتباط این بیت از نظر نقل روایط وهمچنین ارتباط تصویری با ابیات قبل قدری ناهمگون می نماید.
در این بیت:
عیب این نقاله ، یا ایراد آن پرگار نیست
چرخ بازیگوش ، تصویری مدور داشته
به نظر می رسد واژه های نقاله وپرگار بیش از اندازه عینی هستند و قدری از فضای ساده وصمیمی شعر مخاطب را دور می کنند.
در بیت پایانی اما شاعر با آوردن بدون مقدمه یپیر به نظر میرسد بیش از اندازه برای به پایان بردن شعر تعجیل کرده است.این شعر با فضای روایی که ایجاد کرده بود میتوانست هنوز ادامه داشته باشد ودر هر چند بیتی نیز ابیاتی پیام گونه همچون بیتی که ذکر شد داشته باشد.از خواندن این شعر لذت بردم.
برای شاعر عزیز سلامتی وکامگاری آرزو می کنم.