ای عزادار ِ تو خورشید که باران مستت!
کوچه در کوچه ، خیابان به خیابان مستت
 
اصفهان ، تهران ، مشهد ، ساری ، قم ، زنجان ،...
همه زنجیرزنان ، ملت ِ ایران مستت
 
باد ، حیران ِ تنت ، عاشق و سرگردانت
همچنان چرخ زنان ، لشکر ِ توفان مستت
 
خیمه افراشته و  مرثیه خوان است دلم
خیمه ها سوخته و آتش ِ میدان مستت
 
ای لبت آیه ی تطهیر و سرت سوره ی نور!
آن چنانی تو که هر نقطه ی قرآن مستت
 
هر چه از دور کبوتر به حرم می آید
بال در بال ، پریشان ِ پریشان مستت
 
«آسمان بار امانت نتوانست کشید»
و نشد آدم دلباخته آسان مستت

محمدرضاسلیمی