1.     زنجيــــرِ تــــو از پـــــا نگسســـتيم و نرَســــتيم      دل را بــه ســــرِ زلفِ تــــو بستيـــــم و نرَستيم
	2.     درمـــاندهِ درمــــانـدهي بيمــــار تـــويي، تـــو!       در راهِ تـــــو درمـــــانـده نِشَستيــــــم و نرَستيم
3.    گوشايــم ســـراپا و چـــو اِسپَنـــد بــــه آتــش       بــا خِـشخِـشِ هــر بــرگ، بِجَستيـــم و نرَستيم
	4.     قربــانِ تـــو گـــرديــم زِ هـــر رَه كـــه درآيــي      سَــر چيسـت؟!... فداكـــارِ تـو هستيــم و نرَستيم
	5.     دل چيست؟ كمي خاك و نَمي آب و يَمي عشــق     پابَستِ تـــو هستيــم كـــه «هست»ايــم و نرَستيم
	6.     مــا چــون پَــرِ كــاهيم بــه طوفـــانِ بـــلا ليـك      انــــدر حــــرمِ امــــنِ دو دستايــــم و نرَستيم
	7.     عـــالَم همـــه در كـــارِ رهــــانيدنِ مــــا بــــود!      از دامِ بــــلا، شُـــكر كـــه جَســــــتيم و نرَستيم
	8.     از هــر جهــتي، عكــسِ رُخات راهــــزَن آيـــد      محصــور در ايـن «سيصــدوشَصت»ايم و نرَستيم
	9.     آن چشـــمهي جــــاري ز لبت.... آه خـــــدايـا!      باده است؟ شراب است؟ كـه مستايم و نرَستيم؟
	10.   «بـــرداشــتهكـام»ايــم بـــه خاكِ قــــــدمِ تـــو     لب بَــــر زده بـــر جــــامِ اَلـَـستايــم و نرَستيم
	11.   بـــازارِ جنـــون داغ شـــده بــاز! عجب نيست...      ...«زنجيــــر بـــه دســــتي» بپـــرَسـتيم و نرَستيم
	12.   فريـــاد بــرآريــم: «هميـــنايم كــه هستيــم...»     «...مستايــــم، نِشَستيــــم، شكستيــم و نرَستيم»
	13.   چون «قطـره»ي اشكايم كه افتـاده بـه خاكايم     از خويــــش گسستيــــم، نرَستيــــــم و نرَستيم
	   عليرضا عليسليماني (قطره)
	تهران- 11/09/1391 الي 13/09/1391
	شانزدهم الي هجدهم محرم 1434 هـ . ق.