"نذر عاشورا"

ایکاش  که کوفه خواب را می فهمید

سرنیزه و آفتاب را می فهمید

مشگی که بدوش حضرتش دل می برد

ایکاش زبان آب را می فهمید

هی کاه/ دوباره کاه/ کوهی شده بود

مغلوبه ی  جنگ  بی فتوحی شده بود

بر روی دو زانوی زنش جان می داد

آیینه ی مرگ با شکوهی شده بود
#

اندازه ی یک نفس توانش دادند

آیینه بدست مردمانش دادند

او رستم کوچه های دستانش بود

یک اسب و دو صد هزار خوانش دادند
#

"گل بود به سبزه نیز آراسته شد"

یک مرد اضافه/عذر او خواسته شد

سنگینی  جاده روی پاهایش بود

لختی ننشسته بود برخاسته  شد