این غزل کار5سال پیش است که در مجموعه شعرم به چاپ رسیده
آسمان وسکوت تلخ زمین ،تا دل کربلا کشید تورا
خیمه در خیمه اضطراب وعطش، در دل شعله ها کشید تورا

کاروانی که کشتی نوحند دست در دست آسمان دارند
کشتی ات بر عطش شناور شد، وخدا ناخدا کشید تورا

کودکت را به دست می گیری،در قنوتی که تا خدا جاریست
تیر آمد قنوت بالغ شد، بغض خیس عزا کشید تورا

این طرف لحظه ها پریشانند، ساکت وسرد وبی سرانجامند
پس خدا از پس رکود زمین، آیه های صدا کشید تورا

این قلم ها چگونه بنویسند،شرح آن چشم های عاشق را
خون سرخ بلیغ رگ،رگ عشق ،اوج بی انتها کشید تورا