با سلام حضور تمامی اساتیدوهمچنین شاعر عزیز. نمی دانم جناب استادآیت اللهی چرا از لفظ چهار پاره استفاده کرده اند.بی شک به جای واژه عربی رباعی از چهار پاره استفاده می کنند ولی به نظر من اگر از واژه ی چارانه استفاده شود با قالب چهار پاره اشتباه نخواهد شد. در مورد ویرگول بعد خورشید هم پیشنهاد خوبی است فقط ایشان پیشنهادی که برای گذاشتن ویرگول در این مصراع داده اند شاید به خاطر پوشاندن اشکالی است که به واسطه ی سر انگشتان در مصراع دوم پیش می اید.به نظر این حقیر حتی با گذاشتن ویرگول آن اشکال رفع نمی شود. چرا که در مصراع اول شاعر عزیز فرموده اند: تو صبحی و وقتی صحبت از سرانگشتان می شود در همین مصراع انتظار میرود نقاب برداشتن از چهره ی شب با همین سر انگشتان باشد ولی هیچ واسطه ای که باعث این اتفاق شود درمصرع اول وجود ندارد.
تو صبحی و خورشید، سرانگشتانت
از چهره ی شب، نقاب برداشته ای !
برای اینکه این اشکال رفع شود باید اینگونه باشد:تو صبحی وبا خورشید سر انگشتانت ازچهره ی شب نقاب برداشته ای.که البتهاشکال وزنی خواهد داشت ویا اینکه بگوییم توصبحی وخورشید سر انگشتانت از چهره ی شب نقاب برداشته است که به نظر من این گونه ی دوم اشکال را رفع میکند به شرط اینکهدر بقیه مصراع ها هم به جای برداشته ای بگذاریم برداشته است.
این چهار رباعی هرچند همه رباعی های زیبایی بودند ولی من رباعی اول را از همه منسجم تر وپخته تر وهمچنین دلنشین تر دیدم

در مورد نظر جناب پورکریمی عزیز هم من فکر میکنم هر دو خوانش هم ازجناب پور کریمی وهم از جناب سلیمانی درست است.جناب پور کریمی مصراع را با حذف سکون از روی سین خوانده اند:این سرخی سیلی اَست بر صورت ما که در این صورت هم"که" وهم "ماست" قابل حذف اند.
ودر خوانش جناب سلیمانی عزیز ساکن بر روی سین قرار میگیرد واینگونه خوانده می شود:
این سرخی سیلی ست که بر صورت ماست.. که در این صورت هم صحیح است.دقت نظر دوستان منتقد وشاعر عزیز هم قابل تقدیر است.