تمام روز را به سوي تو مي دوم و تمام شب را به تو فكر مي كنم ....مگر تو كيستي يا چيستي جز نوري از انوار الهي؟؟
اگر من از دستهاي تو به خدا نرسيدم بگو تمام ملايك برايم منجنيق بسازند...بگو سنگسار و آتش بارم كنند...بيا عبور كنيم!....بگذار بگذريم از تمام آنچه كه تقدير برايمان رقم زده است....
مادر بزرگم مي گفت اين روزها اگر خوب شماره كني بر سر هر كوچه صندوق صدقات و خيراتي هست....چه اتفاق ميمون و مباركي!....جيب هاي زندگي ات را بتكان...من هم مي تكانم ....حالا وقت بازگشت از پل تقدير است ...فقط مواظب باش صداي جيغ چوبهايش به هراسمان نيفكند......ما از هيچ چيز نمي ترسيم!
....ما تمام زندگي مان رادر صندوقچه خيرات انداختيم تا به باغ هاي فرعي سرنوشت فرار كنيم....آنجا هم خدا هست!! اصلا هميشه و همه جا خدا هست....شايد مردم نباشند اما خدا هست :ونحن اقرب اليه من حبل الوريد.....همانا ما از رگ گردن به او نزديك تريم ...چه خوب! حال بگذار تمام دنيا مرا طاغي بخوانند يا تو را ياغي!....!چه فرقي مي كند؟خوب هر كس لقبي دارد!...من و تو نترسيدن را بيا بسراييم كه ما ميراث دار آدمي هستيم كه روح اش را محل تجلي اسماء الهي قرار دادند......پس خوشا آنكه از تمام نام هاي دنيوي خالي ست

از ننگ چه گويي ؟كه مرا نام ز ننگ است

وز نام چه پرسي؟ كه مرا ننگ ز نام است

زندگي قماري بيش نيست........خوشا پاك باختن در اين قمار....

به قمارخانه رفتم همه پاكباز ديدم

چو به صومعه رسيدم همه زاهد ريايي

بيا بنشين كه زندگي را روي ميز قمار كنيم.......بايد تمام ِ بودن راقمار كرد تا فناء في الله شد...

خنك آن قمار بازي كه بباخت هر چه بودش

بنماند هيچش الا هوس قمار ديگر

مگر ما ميراث دار پدرمان نيستم؟.....پدرم ! پدرت! قمار باز بود......پدرمان بهشت را قمار كرد و ما دنيا را......

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت

ناخلف باشم اگر من به جوي نفروشم

 

او زنده مي كند ،او مي ميراند

و او بر هر چيز تواناست
-------------------------------------------

پی نوشت: این یک نثر غیر ادبی ست !
آقای رضایی اگه لطف کنند نثر غیر ادبی رو هم به موضوعات اضافه کنند ممنون خواهیم بود!