سلام
نمی دانم آقای خصلتیِ عزیزمجوز چاپ این نقدرا می دهند یا نه،
نمی دانم اصلا نام این سطوررا (نقد) می گذارند یا ( خیر)
احتمالا اطلاق صفت (نقد) به آن منطقی نخواهدبود ، پس (خیر) است انشا....
به طورخلاصه درغیاب قلم منتقدان برآن شدم که خود ، غزلِ خودرا اندکی بنوازم البته به تازیانه ی
نقد.
1.یکی ازمحسنات این غزل همان حسن متداول غزل های امروزی است (البته نه همه ی آن ها(اولین
کسی که این عبارت : نه همه ی آن ها را آن هم داخل پرانتزبه کاربرده خیلی چرچیل بوده) ) ،
یعنی فقدان رفتارعمودی که غزل راسرپا نگه می داردمثل یک موجود زنده.
2 به گفته ی شاعردوبیت نخست وصف الحالی بوده که ایشان ده سال پیش باعدم شناختی که ازرباعی
داشته آن رابانام رباعی دردفترخودثبت وضبط نموده وبعدها دراثرارتقای سطح فکرش (ازمبتدی به
متوسط) متوجه ی این اشتباه گردیده وبااقدامی غزلجویانه آن رابه پنج بیت رسانده.
3 وبازبه اذعان شاعراین پنج بیت به دلیل همان ارتقای کذایی به چهاربیت تنزل پیدامی کند ؟؟؟!!
4 تامی رسد به پاییزامسال که همچون دیگرشعرا که دراین فصل فعالیت شان ناخواسته وغریزی دو
چندان(البته این عددازدو تا بی نهایت متغیراست) می شود،ایشان هم (به گفته ی خودشان البته) تحت
تاثیروتلقین همین موضوع به خود ، باهر جان کندنی که شده سه چهاربیت دیگرهم اضافه می کند که
می شوداین غزل.
5 وبرای توجیه این غزل دست وپاشکسته ودرحقیقت غالب کردن آن درقالب غزل باچندستاره آن رادائم
قطع و وصل کرده تاکسی به ارتباط ناعمودیِ آن پی نبرد..زهی خیال باطل!!
6 رک....ک !! این غزل را نپسندیدم (همانطور که می بینیدنام من درلیست خوشم آمد نیست) .
والسلام.

سلام بر شما
بزرگوار منتقدی که خدایش بیامرزد به نام استاد آژنگ که همواره در جلسات کانون شعر و ادب دانشکده کشاورزی-که آن روزها میزبان شاعران خوبی از جمله محمد سعید میرزایی.عباس احمدی.حسن صادقی پناه و شاعران خوب کرج بود - حضور می یافتند. با اینکه خود در شعر نیمایی صاحب آثار بسیار زیبا و خواندنی بودند و غزل ها و قصاید محکمی هم داشتند هرگز از خود شعر نمی خواندند. یک بار بنده که مجری برنامه بودم به مزاح گفتم استاد چرا دفتر شعرتان را به شب شعر ما نمی آورید ما که منتقد سخت گیر تر از شما نداریم.جمله ای که در جواب گفتند را هرگز فراموش نمی کنم .گفتند من از ترس خودم شعر نمی خوانم چون بر شعر هیچ شاعری به اندازه خودم ایراد نمی گیرم و همیشه شعرم را از لب تیغ می گذرانم.
حال حکایت شماست که شعرتان را نقد کرده اید.

یک نقد کوتاه هم بنده دارم:
مصرع آخر شعر یک هجای کوتاه کم دارد بعد از (بیت) که اگر اصلاح بفرمایید خوانش شعر شیوا تر خواهد شد