مزار غریبان
***
در آن دیار، که حتی غم، شکسته سرو و صنوبر را
چگونه گرد نخواهد خورد، کنار آینه، باور را
خجل ز مردم بی باور، چگونه سر نزند خورشید؟!
به آن دیار، که حتی غم، شکسته سرو و صنوبر را
بدون گنبد و گلدسته، فقط مزار غریبان نیست
که می‌شود، به خدا فهمید، تمام غربت  حیدر را!
سکوت و غربت دریاها، همیشه  عاطفه‌انگیزند
نگاه صخره نمی داند، رموز ساده‌ی دیگر را 
به سمت صبح بهاری ژرف، که فصل رویش ایمان است
بقیع خاطره‌ها برده، نگاه پرده‌ی آخر را
***
قم
1377
 .....