اي بهار، اي بهار من! بيا     
           با هزار غنچه در چمن بيا

اي نگاه تو تمام عشق من    
             اي تمام اهتمام عشق من

باز التماس من، نياز من       
             باز سوي چشم تو نماز من

باز شب رسيد و غم رسيد، باز   
                لحظه‌هاي سخت و نااميد، باز

دست هايت آشيانه‌ي من اند  
               چشم هاي تو بهانه‌ي من اند

زخمي ‌اند بال هاي خسته‌ام   
               مرهمي بيار، من شكسته‌ام

باز هم مرا به خانه‌ات ببر         
           اين پرنده را به لانه‌ات ببر

آمدم كه باز هم ببينمت      
                  فارغ از زياد و كم ببينمت

آمدم به آرزوي ديدنت       
                    با اميد ناگهان، رسيدنت

آمدم براي من دعا كني          
             از قفس، پرنده را رها كني

اي هميشه در نيازهاي من     
                   محرم تمام رازهاي من

نام تو بهار بي بديل من       
                 بر نگاه تو همه دخيل من

نام تو سرود من، سرور من   
                مشعلي براي هر عبور من

نام تو كلام عاشقانه‌ام           
                 با تو همنفس شدن، بهانه‌ام

با تو مي شود به آسمان، پريد   
                 تا فراز بام كهكشان، پريد

با تو دستها كريم مي‌شوند       
                با تو عقده‌ها عقيم مي‌شوند

تو همه اَميد و ما اميدوار     
                  ما همه خزان، ولي تويي بهار ...