سلام آقاي موسوي.بسيار زيبا بود و پر احساس.
------------
سلام عزیز
از شما نیز
سپاسگزارم
یا حق

سلام استاد
من همیشه از دانش شما و سروده های زیبایتان هم محظوظ میشوم
هم می آموزم
دست مریزاد
---------------------------
سلام
مهربان بانو
سپاسگزارم
غزل های دیگر را هم بخوانید
به مراتب از این میوه تلخ شیرین ترند
همیشه ممنون از شمایم

درود بر جناب موسوی عزیز
غزل ذوقی و عرفانی تان زیبا بود و دلنشین. کشف و شهودتان مستدام باد

شاید اگر در مصرع سوم زنجیر را بر دست بگذارید به تر باشد از زنجیر در دست: امروز بر دستم فقط زنجیر مانده

سرافراز باشید
--------------------------------
سلام
جناب نبوی عزیز
مشتاق دیدار
بسیار ممنون از اشاره شما به "بر" دستم مانده.
با پیام شما بار دیگر شعر را خواندم
دلیل آوردن در دست ، به منظور تهی دستی است و تنگ دستی
ومنظور از بسته بودن دست با زنجیر هم در مصرع دوم مشهود است.
من معمولا در مصرع ها ، گاهی از استعاره به عنوان نشانی یا اشاره استفاده می کنم تا مخاطب به برداشت دیگری غیر از "قریب و بعید" برسد.
از نگاه و دقتتان سپاسگزارم
عمرتان پایدار
یا حق

سلام جناب موسوی

بهره بردم

مانگار باشید
-----------------------------
سلام استاد گرامی
متشکرم از لطف شما

سلام بر سید بزرگوار

لذت بردم از شعر دلنشین ات

سلامت باشی و سربلند
-----------------------
سلام بر شما استاد گرانقدر
سپاسگزارم
از لطف شما
پیروز باشید

سلام استاد زیبا و دلنشینه
انشاءالله هیچ وقت شکسته و خسته نباشی.
-----------------------------------------------------
سلام
سپاسگزارم عزیز
درپناه حق باشید

سلام دوباره
بیت :
بیزارم از تصویر این آیینه، یعنی:
لبخند خاموش به لب، بشکسته‌ی خود
می دانید که عاشق بیت های اینچنیننم . فقط ای کاش بشکسته ، شکسته می شد
بیت :
من میوه تلخی به نام غصه دارم
آکنده زهر زندگی، در هسته‌ی خود
این بیت هم مانندِ بیت بالا مضمون پردازی زیبایی است . اما مصرع اول جای پردازش لفظی دارد « به نام غصه دارم » خیلی شعاری اش کرده است . در شعر برخلاف نثر باید این غصه را نشان داد: مثلا
چون میوه ای تلخ است بغضِ سینه سوزم
آکنده زهرِ زندگی در هسته ی خود

جسارت بنده را ببخشید . ابیات جایگزینی که نوشتم کودکانه است اما برای بیانِ مقصودم کمک کننده است .
زنده باشید

سلام و درود سید موسوی بزرگوار
زیبا خواندمتان و بر دلم نشست
درود بر شما
قلمتان جاودان
احساستان در امان باد
------------------------------------------
سلام و درود بر شما نیز
مهربان بانو
از لطف شما متشکرم
در پناه حق باشید
ان شاء الله

سلام استاد
از بس شعرهای شما تارخ قدیمی تر دارند خواننده ننمی داند که امروز چقدر به اصول زبایی شناسی آن روزها پایبند هستید . و این کار نقد را سخت می کند . کاش کارهای تازه تر نیز می گذاشتید .
در این غزل که با بیت جاودانه ی : لبریزم از فریادهای خسته‌ی خود / از ربناهای به هم پیوسته‌ی خود ، شروع می شود خواننده با ادامه ی درخوری مواجه نیست :
بیت دوم که مضمونی ساده دارد و اتفاق شاعرانه ای در آن نمی افتد . با کمی تصرف در رویکرد به واژگان و حداقل نوع جمله بندی می شد کشف شاعرانه تری داشت . مثلا
زنجیر در دستم عرق کرده است ، خیسم
از شرمِ دست لنگِ تاول بسته ی خود
نفرمایید لنگ برای دست نمی آید . یا بیت سوم :
حجمی تهی هستم که زیر سر، نهاده -
از بینوایی‌ها همیشه دسته‌ی خود
که برعکس بیت دوم اتفاقا مضمون تازه است اما واژه ی دسته کمی سیالیت زبان را به دست انداز می اندازد . برای مصرع زیبای اول می شد مثلا نوشت :
از بافه های وهمِ دسته دسته ی خود
با حجم تهی برابر افتد .

کاش این شعرها را باز نویس کنید . از احساس و اندیشه ی سرکش آن سال ها برخوردار است . اما کاش از توانایی های امروزتان و مهارت هایی که بی شک امروزه دارید و در نقد آثار خودم و دوستان با آن اشاره می فرمایید و یاد مان می دهید در ان استفاده شود
دوباره خدمت خواهم رسید
حق نگهدارتان
------------------------------------------------------------
سلام عزیز گرامی
استاد و دکتر معزز
این غزل یه غزل نیمایی با رویکرد "نئو هندی" است ، اتفاقا هرچه شلوغتر شود خاصیت تاثیر از آن گرفته می شود.
شعر کاملا حسی است.
به جز بیت : حجمی تهی هستم ...
که حکایت از افتادن کوزه ای خالی به گوشه ای است ، که از نداری "دست" یا "دسته" خود را زیر سر گذاشته است.
در باره ی بیت میوه تلخ میشود کاری کرد ؛ ولی به دلیل "طبیعت گرایی" جریان شعری "نیمایی" من این غزل را در این فرم انتخاب کردم ، چون با مخاطب همراهی می کند (با هر مخاطبی)
فکرتان را روی غزل های : سایه روشن یا همنشین - جسارتا-بیازمایید.
از کاوش حضرتتان در زوایای ساده ی این غزل، بسیار بسیار سپاسگزارم
مانا باد نفس های شاعرانه ات.