((  تا كی جدايی  ))

شوق تو دارم نخل جان  را  بارور كن                 

تا كی جدايی  جان   من  با   من   سفر  كن

دل  را  به   جامی   از  زلال    آشنايی                  

مد هوش و مست و  بی قرار و بی خبر  كن

در  من  بر افروز  آفتاب   عاشقی   را                   

خورشيد جان را  در  ضميرم   شعله ور كن

ای    بر لبت    آوای  گرم    مهربانی                   

تاثير    جانبخش    سخن     را    بيشتر   كن

پنهان چرايی ای  جهانی از   تو   پيدا                     

بانور  رويت  صبح  جان  را   جلوه گر  كن

چشمم به در ماند ای مسافر بار  ديگر                   

از   كوچه ی  مستان  و  مشتاقان  گذر كن

دل ها  اسير  تيرگی های   زمان   شد                   

ای   روشنی بخش  جهان  در   ما  نظر  كن

                               محمد روحانی ( نجوا کاشانی )