بر چشم_عاشق پیشه و بیمار باورکن

بر قلب_خنجر خورده و افگار باور کن

این رشقه پیچانی که من در باغ ...رو‌ئیدم

قد میکشد در پهلوی دیوار باور کن

گر قایق عمرم به دست موج تکلیف است!!

دارم امید از ساحل هموار باور کن

وقتی که زهر بیکسی بر من چشانیدند!

دیگر نمی ترسم ز نیش مار باور کن

 

من نو گلی هستم که در گلزار نومیدی

خیلی به تکلیفم زدست خار باور کن

حالا که انسان های این فکار بی نظم اند

کاری کنم بر صورت_آمار باور کن....



آن ماهی_بودم که غافل از خدای آب

حالا به دام افتادم و ناچار.... باور کن

 عبدالله بیخود

2012-09-01