جناب استاد.«نمی کنم چو از تو دوری...»اگر «چون» سهوالقلم است به «چو» تبدیل شود که وزن در صورت اول بواسطه ی یک گرده «نون» نافابل آشفته شده است.
----------------------
استاد من
بسیار درست فرموده اید
برای "سره " نوشتن همان "چو" بسیار عالی ست
و شاگردتان نیز غلط ننوشته اند چون:
"نمی کنم چو نز تو دوری" و اگر بین "چون" و "از " وقفه ایجاد شود، اشکال هویدا می گردد
ولی با "قلب " الف همزه خوانده می شود "چونز تو " و اشکال وزنی و آشفتگی اش از بین می رود
چون وزن شعر حالت تصنیفی و "ریتمیک" دارد ، اصلا اجازه دخل و تصرف را از سراینده اش می گیرد؛ چه بماند به آشفته گویی.
فرمایش حضرت استادم به دیده ی منت .
سپاسگزارم
درپناه یزدان
شادزی

سلام استاد
قلمتان دلنشین است و زیبا
دست مریزاد

سلام
غزل زیبایی بود به معنی متعارف غزل که تغزل است .
البته کمترین سعی در مضمون سازی شده است که البته وقتی قرار باشد هرچه می خواهد دلتنگت بگوید ، آداب جستن امر مذمومی است . و همین اداب نجستن این شعر را صمیمی تر کرده است .
نکته ی بارزی که بنده در این شعر متوجه شدم توجه شما به وآژارایی بوده است . ضمانت زمانه شبیه شور عشق و ت در تار گیسوانت ترانه ترانه و البته مصاریع دیگر .

ظرافت سفالی‌ام را، تو نشکن ای غرور سنگین!
حضور ساقیانه با تو، سماع ساغرانه با من

از این بیت ، « بی نهایت تر !؟ » لذت بردم .
پاینده باشید

سلام استاد
مبهوت شدم ... وفای جاودانه از تو، ضمانت زمانه با من
این شعر از اون عاشقانه هاست که آدم رو ساعت ها محو زیباییش می کنه ...

سلام جناب موسوی
خیلی جالب و دل نشین
قسم به وسعت نگاهت، به آهوانه‌ی سیاهت
نمی‌کنم چواز تو دوری، بمان، تو بی بهانه با من!

متفاوت با کارهای قبلیتونه. جالب، بدیع و شیرین. البته به استحکام و فخامت سبک دلخواه خودتون نیست.

ارادتمندیم

سلام استاد نازنین
عاشقانه ی عاشقانه ای است و پیرانه سر خوراک بنده
زنده باشد
----------------------------------
نوش جانتان
گوارای وجود