خرم آن عمر که باشد همه دیوانه تو
دل به بیگانه تهیُ وهمه کاشانه تو
گر که بیگانه چموشی بکند تیر کشد
تیر در دل نرودُچون که شود خانه تو
عاقبت عمر تهی را نشناسد کسی
آن دل افسوس شود را که چه بیگانه تو