غروبي در هواي تشنه، ديدن را نترسيديم
به سمت ساحل باران دويدن را نترسيديم

نسيم رهنما با دستهايش دست ما را برد
بروي جاده ها با هم وزيدن را نترسيديم

خدا با ما هواي نرگسان را هي ورق مي زد
و شيطان در خم هر بو شنيدن را نترسيديم

عبادت وا‍‍ژه هاي مهر ما در گوش باران بود
دريغ از قطره اي حتي چشيدن را نترسيديم

قرار ما رسيدن تا ضريح خيس دريا بود
و هرگز طعن مرداب از رسيدن را نترسيديم