من مست بودم فاش كردم راز خود را.  بغضي كه هر شب مي خورم را باد برده ست
پرپر شدم. خود را به طوفان قرض دادم  موهاي از حسرت پرم را باد برده ست
سر در درون لاك من كردند تن ها. شب پاره ام كردند با خود پيرهن ها
يكجانشينان! باورش سخت است اما  چادر نشينم. چادرم را باد برده ست

 

من مست بودم فاش كردم راز خود را. شلاق خوردم فكر فردا در سرم ماند
آن زن كه بي ترديد مي ترسيد از من هر شب شريك دردهاي بسترم ماند
من "زن" نبودم يك خيال  تازه بودم.  در فكر يك آغوش بي اندازه بودم
آن آخرين فريادها را سقط كردم اين لكّه ها از زايمان بر پيكرم ماند

 

من مست بودم فاش كردم راز خود را. در رازهاي ديگرم يك سايه افتاد
از پشت در ديدم كه مي آيند پاها بر خانه ي پهناورم يك سايه افتاد
من دست بردم در خودم يك گوش ديدم! جارو كجا؟!  سوراخ كو؟!  من موش ديدم!
زنگ درم را پشت اين درها نكوبيد! تنها شدم در بسترم يك سايه افتاد

 

من مست بودم فاش كردم راز خود را. رازي كه در دل داشتم خاكسترم كرد
چادرنشينم چادرم را باد برده ست. خود را به طوفان قرض دادم پرپرم كرد
كابوس ديدم با خودم در خواب رفتم. با بيش و كم با بيش و كم در خواب رفتم
من آمدم از راه و شب پشت سرم بود  خود را به هرجبري كه شد هم بسترم كرد!