...

روي درخت سرد زمستان شكوفه داد

خورشيد با ترنم باران شكوفه داد

وقتي بهار مي شود از راه مي رسد

اين گل كه در ميان زمستان شكوفه داد

بايد اميد داشت هميشه به روشني

از قعر چاه يوسف كنعان شكوفه داد

شب با تمام تيرگي اش زود مي رود

در تيرگي ستاره ي ايمان شكوفه داد

صبح و سپيده از دل شب زاده مي شود

بت هاي كعبه بود كه قرآن شكوفه داد

من نا اميد نيستم از لطف ايزدي

مثل گلي كه توي بيابان شكوفه داد