دریایی...
مردی که گم کرده دل دریایی اش را
تنها همین سرمایه و دارایی اش را
هر شب فقط در آسمان تلخ غربت
با ماه قسمت می کند تنهایی اش را
هرشب کسی تا سرزمین خواب هایش
می آورد آن نیمه ی "نیمایی "اش را
اما کسی در حجم خوابش شعله ور شد
سوزاند حجم خالی تنهایی اش را
روبه تمام خواب های سبز و روشن
می برد سمت وسعت یلدایی اش را
...
ری را !دوباره آسمان ابری ست ،شاید
مردی ست گم کرده دل دریایی اش را...
موضوعات :
تاریخ ارسال :
1391/6/14 در ساعت : 12:13:51
| تعداد مشاهده این شعر :
856
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.