مي دهد فصل بهارت بوي باران بيشتر

 دوست دارد مرغ دل اين باغ و بستان بيشتر



مهر يار و اشك حسرت در دل و چشمان من

   هست از ناگفته اي پيدا و پنهان بيشتر



اين غزل ها برلب من در فراق روي دوست

   هست از غوغاي يك مرغ غزلخوان بيشتر



مي نويسم بر در و ديوار زندان وجود

  باد اندوه فراقت در دل و جان بيشتر



اشك ديده در وداعت زنده رود ديگريست

 هست جاري بر رخ من از صفاهان بيشتر



با زنان مصر گفتم جادوي چشمان تو

   هست از جادوي چشم ماه كنعان بيشتر



بوده همراز من تنها شب يلداي درد

   اين غزلهاي روان از ماه تابان بيشتر



گر بپيچم سر زفرمان تو در عاشق شدن

 هست حقم راندن از درگاه و زندان بيشتر



ميل دارد طفل بازيگوش طبع شوخ من

 تا بپيچد در حريمت سر ز فرمان بيشتر



مي شود سرمستي ما دست در دست نگار

   با نواي مطربِ شوخِ خوش الحان بيشتر



شهد لبهايت شراب ناب را سازد خجل

   زندگي بخشد مرا از آب حيوان بيشتر