از دوست ضربه خوردن من افتضاح بود

آن روی سکه ی همگی تان سیاه بود

سرمایه ی رفاقت با نا رفیق ها

از پشت دشنه خوردن ناگاه و گاه بود

از رو به رو فریب و ریا / پشت سر ...دروغ

هر شب بساط غصه و غم رو به راه بود

آنچه نصیب گرگ بیابانم آرزوست

وقتی انیس هر شبه ام  اشک و آه بود

افتاده کنج خلوت من ماه خیره سر ...

ماهی که در مخیله ام بی پناه بود

غافل از آنکه خنجر مکرِ نجیب او...

عمری برای من هوس ِ تکیه گاه بود

خنجر بزن به شانه ام از پشت  نا رفیق ........

بعدش بگو که خونش از اول مباح بود....

شوریده

////////