سلام

این روزها مدام به تو فکر می کنم. تویی که سنجاقک نگاهت به هر سوی می پرد و عطر شمیم مریم را به هر کوی می نشاند.

نازنین

دل تنگی هایم پایان ناپذیر شده است. خستگی ناپذیر. فنا ناپذیر. اگر تو نیایی این قطعات یخ زده دلتنگی، به صخره ای عظیم تبدیل می شود. تو اگر نیایی اقاقی ها می میرند. تو اگر نیایی نرگس ها روی می گردانند. شبنم ها خشک می شوند، شمع ها بی فروغ می شوند، و دل من می میرد.

به آمدنت که فکر می کنم شمع تنهایی ام آب می شود . درد بی کس ام آب می شود. یخ های عظیم کوه دلتنگی آب می شوند. و قند، در دلم آب می شود. همین.