برای زلزله آذربایجان

نمی ذاریم پنجره ها پشت ابر

تو روزا روی آفتابو نبینن

بعضی گلا تو باغچه زندگی

تشنه باشن رنگ آبو نبینن

می گیریم از رو آینه ها غبارو

بدون اینکه اونا شرمنده شن

با مهربونی غنچه ها می تونن

گل های خورشیدی آینده شن

حالا بهار باید توفصل پاییز

دست درخت خسته رو بگیره

بیاد دوباره باغبون، سراغ

گلدونای شکسته رو بگیره

هموطنامونو که بی پناهن

نمی ذاریم بی آشیون بمونن

تنهایی سنگین بشه رو قلبشون

بی همدم و بی همزبون بمونن

به یاری من و تو جون می گیره

خستگی قامت شونه هاشون

ازدل سوت و کور آوار غم

قد میکشه دوباره خونه هاشون