یک آسمان دردو فراق و حسرت وغم مینویسم

با این دل شوریده و دیوانه هر دم مینویسم

گفتا قلم از دست من تنگ آمد امشب باز نالم

گفتم که باشد مابقی را من دگر کم مینویسم

مسافر

مسافر کم تو بیتابی کن امشب

تو بیماری و می سوزی که از تب

تمام هستیم بودی دل زار

چرا بستی تو اینگونه دگر لب

غزل

غزل غوغا مکن امشب که من شوریده احوالم

غمم شد مونس تنهائیم او دیده احوالم

ندارم تاب من آخر در این بیغوله ام بنگر

که عمری را چو اینگونه همه دزدیده احوالم