در    غم     زهرای اطهر     سینه ها        آزرده  است

سینه های    مردم      صاحب     عزا       آزرده   است

خاطر   ناموس   قرآن   را   که    دلها    وقف      اوست

از    جهالت    رهرو     خط      خطا       آزرده   است

از    ستمهایی   که    امت     کرد       در    حق  علی

تا   قیامت     خاطر      خیرالنسا          آزرده  است

مجتبی  را    دیده   چون     کلثوم     باشد     اشکبار

زینب     از   غم    چون   شهید  کربلا   آزرده  است

جامه   نیلی    کرد    در    فقدان   مادر     اهل  بیت

خاطر    جبریل    هم   زین   ماجرا     آزرده   است

شکوه ی   زهرا   ز  جور  مردم   بیگانه    نیست

جسم   و  جان   پاک   او   را   آشنا  آزرده   است

بس  که  بودند  از   پی تحکیم  خود  تضعیف  حق

کس   نمی پرسید   از   زهرا   چرا  آزرده   است

گفت   پیغمبر  که    آزار  من    آزار       خداست

هر  که   زهرا   را   بیازارد   مرا   آزرده   است

«خوش عمل» در   ماتم    یاس  کبود  اهل  بیت

گلشن   توحید    تا    روز     جزا   آزرده    است .