قلم از نو نوایی تازه سر كن                                         به فریادی جهان را باخبر كن

بگو از آسمان از عالم دل                                        ز خورشیدی كه می تابد به محفل

قلم برخیز و با دل همزبان شو                                     دوباره كدخدایی كن ، عیان شو

سلام ای خوشتر از جان دو عالم                                          سلام ای پادشاه ملك آدم

سلام ای آشنا ای كعبه ی دل                                          همه بیگانه اند، حلال مشكل

سلام ای سایه بان، سالار دوران                              دلم تا روز وصلت زار و حیران

اگر گویی مرا در خواب بینی                                            دو دیده تا ابد پر آب بینی

الهی تا ابد در خواب باشم                                          ز شوق روی تو بی تاب باشم

اگر با مردنم رویت ببینم                                                گلی از باغ موی تو بچینم

به دوران خوشتر از مردن چه باشد؟                             شراب بیخودی بر من بپاشد

تو را گویم سپه سالار دوران                                  تو ای برتر ز جان و قلب ایمان

زمین و آسمان حیران ز رویت                                       تمام مردمان محتاج بویت

بیا صاحب زمان دردم دوا كن                                        مرا از عالم خاكی رها كن

دو دستم خالی و جانم غمین است                       چه سازم توشه ی مجنون همین است